Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

De Academie - Weg...

Bird zat zich dood te vervelen in haar cel.
Telepathie was haar minst gevorderde gave, dus kon ze niet door de barrière heen breken om met Anna te praten. Trouwens, aangenomen dat de Versmelting gewerkt had, ze zou dan toch bewustheidsloos zijn. Luke had nog steeds niet laten weten of het eerste deel van hun plan gewerkt had, dus kon ze niets anders doen dan een beetje voor zich uit staren en zich zorgen maken.
Ze rukte nogmaals aan haar boeien, in een poging om ze los te krijgen. Natuurlijk werkte het niet. Bird begon zich zo langzamerhand af te vragen wanneer ze hieruit gehaald zou worden. Ze konden haar hier niet eeuwig laten zitten, niet als ze haar nog wilden gebruiken.
De deur ging open. Ironisch. Iemand die ze niet kende liep naar binnen en pakte een sleutel, om vervolgens haar boeien los te maken. Zwijgend trok hij haar overeind en maakte een stel andere boeien vast. Het zag er naar uit dat ze een praatje ging maken met de Chef.
Toen ze eenmaal naar buiten werd gebracht, zag ze dat ook Anna mee zou komen. Waarom? Dit ging niet om haar. Zeker, als helderziende was ze handig, maar waarom kwam ze nu mee? Bird had zeker geweten dat Tristan eerst met haar alleen zou gaan praten, om haar te bedreigen of om haar proberen te breken. Blijkbaar had ze het mis gehad.
Plotseling bedacht ze zich iets. Als Anna kon lopen, was ze niet bewustheidsloos. Dat liet twee mogelijkheden over: Luke had de mails wel héél snel verstuurd, of er was iets mis gegaan. Aangezien dit de Academie was, gokte ze op nummer twee.
Bird? hoorde ze.
Wat is er mis?
Luke is gepakt. Ze slepen hem nu naar de oefenruimte,
ze bleef even stil. Jake wordt daar ook heen gebracht.
Bird vloekte zachtjes, waarop ze een por van de bewakers kreeg. Ze liet haar tanden zien. De bewaker slikte en wendde zijn blik af.
Door de gangen heen kwam ze niemand tegen. Blijkbaar waren alle kinderen opgeroepen om in hun cel te blijven. Er was iets goed mis. Goh, wat zou dat nou kunnen zijn?
Voor de deur van de oefenruimte kwamen ze Luke tegen. Een bewaker hield haar pistool tegen zijn voorhoofd gedrukt, en haar gezicht stond op onweer. Toen hij haar zag, stak hij even zijn duim op. Hiervoor kreeg hij een klap met het pistool, maar dat maakte niet uit. Het was gelukt.
Bird voelde een brede grijns over haar gezicht glijden. De deuren van de oefenruimte gingen open. Ze zag de touwen aan de zijkant hangen, de blauwe vloer, het materialenhok. Hoewel Bird dit niet kon weten, zag het er al met al uit als een heel normale gymzaal, maar dan vier keer zo groot. En natuurlijk het feit dat het materiaal bestond uit wapens.
Niet lang na hun kwam ook Tristan binnen lopen. De Chef had er nog nooit zo woedend uitgezien. Hij sleurde Jake mee aan zijn haar. Toen die Bird zag, wendde hij zijn ogen af. Zijn wangen branden van schaamte. Vlug schakelde Bird over op Auralezen. Ze beet op haar tong om een vloek te onderdrukken. Zijn aura zag er weer net zo uit als voordat ze hem vond.
Tristan smeet Jake op de grond, zette zijn voet op zijn hoofd en richtte het pistool op hem. Bird berekende haar kansen. Ze was hier, vastgebonden, omringd door bewakers, met twee medestanders die konden vechten, waarvan er één onder schot werd gehouden, en dan had je ook nog Anna. Het zag er niet goed voor haar uit.
‘Jullie geven nu antwoord op mijn vragen, of deze idioot is dood.’ Tristan keek hen strak aan. Bird slikte een stuk of twintig sarcastische opmerkingen in en knikte. Ze zag dat Anna en Luke hetzelfde deden.
‘Mooi. Vraag één: hoe ben je erin geslaagd om in je eentje in de computerkamer te komen?’ Tristan stelde deze vraag direct aan Luke. Die grijnsde. ‘Het was niet in mijn eentje.’
De Chef knikte even naar zijn bewaakster. Die sloeg hem zo hard tegen het hoofd dat Bird bloed naar beneden zag druppen. ‘Niet zo brutaal,’ zei de Chef. ‘Wie heeft je geholpen?’
‘Niemand.’
Er klonk een schot en Jake schreeuwde. Tristan had net voor hem een kogel in de grond geschoten. ‘Laatste kans.’
Luke keek woedend, maar antwoordde toen: ‘Versmelting.’
‘Met wie?’
Luke aarzelde even, heel even maar, en antwoordde: ‘Anna en Jake.’
‘Je liegt. Er kan geen Versmelting worden uitgevoerd met een normaal mens.’ In de seconde dat Tristan wilde schieten schreeuwde Bird: ‘Dat doet hij niet! Jake is een Vuurstuurder!’
‘Maak dat de kat wijs.’
Op dat moment begon zijn haar te branden.
Tristan schreeuwde en sprong achteruit. Jake aarzelde geen moment en greep het pistool uit zijn vaders handen. Voordat iemand iets had kunnen doen gooide hij het in de lucht. ‘Vangen, Bird!’
En Bird ving het. Haar Telekinese greep het pistool en schoot haar boeien los. Vervolgens schoot ze Luke’s bewaker neer, waarna ze Anna’s boeien losschoot. Ondertussen had ze het zwaard van haar bewaker kunnen grijpen, waarna ze hem neerstak. Anna’s bewaker had vlam gevat en was te druk bezig om het vuur te doven om nog om zich heen te kunnen kijken. Even later lag hij ook dood op de grond.
Plotseling ging het alarm af. Ze zag Tristan bij het alarm staan, met verschroeide haren. Woede welde in haar op, en ze deed een stap naar hem toe. Anna stak haar hand uit en zei: ‘Daar hebben we geen tijd voor.’
Bird knikte en gebaarde met het zwaard. ‘Wegwezen hier!’
Zo snel als ze konden sprintten ze naar buiten. Luke rende op kop, direct daarachter Bird. Toen ze omkeek, zag ze dat Jake Anna’s hand had vastgepakt en haar om de obstakels heen leidde. Ze gingen te langzaam.
Luke had dat blijkbaar ook beseft, want hij stopte, greep Anna en zette haar op zijn rug. ‘Dit gaat sneller.’
Opeens stonden er een hele zooi soldaten voor hen. Er was geen para bij. Bird kon niet tellen hoeveel het er waren. Achter hen stond de deur. Ze vloekte. Hier had ze geen tijd voor. Er was maar één mogelijkheid.
‘Ik ga op de automatische piloot!’ schreeuwde ze achterom.
‘Ben je gek geworden?!’ schreeuwden Luke, Anna en Jake tegelijkertijd.
‘Alleen wanhopig.’ Ze nam een sprint en schakelde al haar gevoelens uit.

Met open mond keek Luke toe hoe Bird de mensen doodde. Haar ogen waren net zo leeg als die van een Geestdode en haar bewegingen waren soepel en vloeiden perfect in elkaar over. Als er in het paleis van de dood ooit een dans gehouden was, was het deze geweest. De soldaten maakten geen schijn van kans.
Binnen een minuut waren alle bewakers uitgemoord. Bird draaide zich om en viel hun aan, nog altijd met lege ogen.
BENG! Bird kreeg een klap tegen haar hoofd met het zwaard van één van de soldaten. Achter haar stond Jake, met een doodsbleek gezicht. Bird viel op haar knieën en wreef over haar hoofd. ‘Au!’
‘Sorry,’ zei Jake. ‘Maar je stond op het punt om ons aan te vallen.’
‘Nee, het is oké, bedankt.’ Ze stond op en keek Luke en Anna aan. ‘Zeg, hoe zit dat, gaan jullie nog die deur open maken of niet?’
‘Ik...’ hakkelde Luke, maar Anna knikte. ‘De code is 8576493.’
Toen pas zag Luke het cijferslot. Bliksemsnel rende hij ernaartoe en liet Anna van zijn rug zakken om de code te kunnen intikken. ‘Schiet op!’ schreeuwde Bird achter hem. Op de achtergrond klonken laarzen.
De deur schoof soepel open en het viertal rende erdoorheen. Luke pakte Anna weer voordat hij de anderen volgde. Ze belandden op de binnenplaats. De bewakers op de muren hielden hun geweren op de ontsnapten gericht. Luke en Bird vloekten tegelijk. Dit waren ze vergeten.
‘Laat je wapens vallen en ga op de grond liggen met je handen op je hoofd,’ blafte één van de soldaten.
‘Doe wat hij zegt.’ De woorden kwamen volledig onverwacht. Bird keek hen aan. ‘Ik heb een plan. Anna, verzin een veilige plek om te landen. Jake, Luke, leen mij krachten.’
‘Maar...’ protesteerde Jake.
‘Gewoon doen!’ zie Bird, terwijl ze haar wapens liet vallen en op de grond ging liggen. Luke wisselde even een blik van verstandshouding met Jake, voordat zij hetzelfde deden. Anna gleed van Luke’s rug.
Zonder waarschuwing werd alles zwart. Luke voelde hoe de grond onder zijn voeten verdween en hoe hij in het niets leek te zweven. Beelden flitsten voorbij maar zo snel dat het niet te zien was wat het waren.
Met een harde klap belandde hij plotseling op een houten vloer. Hij kreunde gesmoord. ‘Waar zijn we?’
‘Ik weet het niet,’ zei Anna’s stem. ‘Bird heeft ons geteleporteerd. Dat kost heel veel energie, vandaar dat ze van jullie moest aftappen. Ze vroeg mij om een veilige plek te bedenken, maar...’ Ze stopte even. ‘ik had geen tijd om iets te Zien. Ik vermoed dat ze naar jullie aura geteleporteerd heeft.’
‘Huh?’ Was Jake’s intelligente reactie.
‘Simpel gezegd, Bird heeft ons verplaatst naar jullie idee van veiligheid.’
‘Huh?’ Was Luke’s intelligente reactie.
‘What the...’ Was de tweestemmige reactie uit de kamer.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Fantasywriter

Geplaatst op

24-07-2013

Geef uw waardering

Er is 4 keer gestemd.

Social Media

Tags

Gevecht Ontsnapping Serie

Reacties op ‘De Academie - Weg...’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd