Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Waar ben ik veilig?

Ik snap niet wat mensen met mij hebben, maar ze moeten altijd mij hebben.
Als er iets gebeurt, geven ze mij de schuld. Soms denk ik wat hebben ze tegen mij, maar als ik het vraag zeggen ze dat ik gewoon onhandig ben. Ik ga maar naar buiten, kijken of ik daar wat kan doen. Ik ga het bos in, want daar voel ik me veilig. Als ik goed luister hoor ik een vogel zingen en dan opeens zie ik daar mensen. Ze nemen me mee en zeggen dat ik niet bang hoef te zijn, maar dat ben ik wel. Ik wordt naar een huis gebracht, daar zijn nog meer mensen. Ze staren me vriendelijk aan, ondanks dat ze aardig doen voel ik me niet op me gemak. Ik voel dat er iets gaat gebeuren, maar ik weet niet wat. Dan komt er iemand naar me toe en zegt: jij moet hier blijven wat er ook gebeurt. Als jij hier niet blijft dan…. Hé, houd daar mee op hoor ik iemand zeggen, je maakt haar bang. Sorry, we bedoelen het niet kwaad zegt hij, maar daar buiten ben je niet veilig. Wat! Ik kan mijn oren niet geloven. Ik heb daar altijd gewoond maar nu is het daar niet veilig? Ik vraag het, maar ze zeggen dat ik het later te weten kom. Ik ben bang en krijg nachtmerries over dat mijn oude thuis in brand staat. Ik ga naar buiten, door het bos naar het dorpje (mijn oude thuis). Als ik daar kom zie ik dat het daar echt in brand staat. Opeens wordt ik bij mijn schouders gegrepen. Ik ben bang, maar als ik om kijk zie ik een bekend gezicht. Er wordt tegen me gezegd dat ik mee moet komen, ik wordt naar huis gebracht. Daar huil ik om de brand, maar er wordt tegen mij gezegd dat ik veilig ben, en dat ik blij moet wezen dat als ik daar nog steeds had gewoond dat ik dan dood en vergeten zou zijn. Ik moet blij zijn maar dat ben ik niet. Alles van mijn verleden is weg, verdwenen, zomaar voorbij. Ik vraag: Wat als de mensen uit dat dorp nu het bos in komen? Daar hadden ze niet aan gedacht. Iedereen ging praten en discussiëren over wat ze zouden moeten doen. Vanaf dat moment werd er zo goed bewaakt dat de mensen uit het dorp niet ongezien in het bos zouden kunnen komen en/of zijn. Ook al was er zoveel bewaking was ik bang dat ze zouden komen en ik wist zeker dat ze me kwamen zoeken. Een paar dagen later was het zover en ze kwamen het bos in. Ze riepen mijn naam: Kate! Nu ik hier woon heet ik Lila. Ik was verbaasd dat ze me zochten, want ze hebben mij nooit lief gehad. Toch was er altijd wel iemand die op mij lette. Als die me maar niet stiekem gevolgd is. Nog nooit ben ik zo bang voor ze geweest als nu, wat zouden ze met me doen als ze me vinden? Iedereen ging rondom het kampvuur zitten en ik moest ook komen, we gingen het plan bespreken van het verlaten van deze plek.
 
Het was koud we waren nu al een uur onderweg en kwamen niets of niemand tegen. We reden in een huifkar het bos uit ik moest al die tijd binnen zitten omdat niemand mij mocht zien. Ik ging maar slapen. De volgende dag toen ik wakker werd stond iedereen om me heen. Wat was er aan de hand? Vroeg ik, maar er werd gezegd dat ik stil moet zijn. In één beweging werd ik in een kist gestopt. Dat was het plan als ze bang waren dat mensen me vinden. Ik hoorde mensen praten en hun voetstappen bonken, daarna was het stil. De kist werd open gedaan en gelukkig was dat niet iemand die ik niet kende. Hij zei dat we bijna er zijn, bij ons nieuwe huis. Toen we daar kwamen zag ik een kasteel, was dat ons nieuwe huis. Ja, dat was ons nieuwe huis. Ik hoopte dat ik daar veilig zou zijn.
 
Twee weken later was ik al helemaal gewend ik kende alles en ik wist alles te vinden. Toen ik alleen in een kamer was werd het licht uit gedaan ik keek om me heen maar zag niks toen voelde ik niks meer. Ik was bewusteloos. Toen ik weer bij kwam zat ik in een donkere cel met mijn handen vastgebonden, net als mijn voeten. Opeens hoor ik vlak bij me een stem: Ben je al wakker? Ik vraag: Wie bent u? Hij antwoord ik ben Simon, ik zit hier al een hele tijd vast in deze cel. Ik ben net als jij gevangen genomen. Gevangen genomen? Waarom ben ik gevangen genomen? Vraag ik. Ik denk dat ze ons speciaal vinden, maar als je het wil weten moet je het aan een van de mensen vragen die ons gevangen houden. Zei Simon. Toen ik het vroeg zeiden ze dat ik het nog wel te weten kwam. Ik was teleurgesteld dat ik niet iets was te weten gekomen was. Uiteindelijk op de een of andere manier was de deur van onze cel niet op slot gedaan en konden we zo weg lopen. Dat deden we dan ook, maar het was moeilijk om buiten te komen. Uiteindelijk was het ons toch gelukt. We waren buiten en zagen dat we nog een lange reis naar huis voor de boeg hadden...

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

biancanicole

Geplaatst op

05-01-2017

Over dit verhaal

dit is deel een van de serie Waar ben ik veilig? het gaat over een meisje die niet weet waar ze veilig is

Geef uw waardering

Er is 4 keer gestemd.

Social Media

Tags

Vluchten

Reacties op ‘Waar ben ik veilig?’

  • Wow meisje, wat een fantasie in dat hoofd van jou. Bij mij ben je veilig hoor.

    Irene O. - 17-02-2018 om 13:02

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd