Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Verandering...

Jij en ik. Samen.
Sinds de dag dat we elkaar leerden kennen waren we altijd samen. Altijd. Samen wachten op de bus in de ochtend en samen de bus terug naar huis nemen. Samen in de klas naast elkaar. Altijd samen en toch verveelde je me geen moment. Ik vertelde je dingen die ik andere niet vertelde.

Op een dag toen we weer eens aan het wachten waren op de bus en jij aan het praten was besefte ik iets. Ik was verliefd. Op jou.
Even schrikken maar al snel besefte ik dat het zo moest zijn. Voorbestemt.

Na school als we thuis waren sms'te we altijd. Onze berichten hadden opeens x'jes op het einde. Plots, vroeg jij het. De alles beslissende vraag. De vraag die ik niet durfde stellen uit schrik dat onze vriendschap voorbij zou zijn moest je me afwijzen. Je stelde ze zo eenvoudig, zo simpel en dat was ook mijn antwoord. Twee lettertjes. Ja.

Sinds die dag waren we nog meer bij elkaar dan er voor. Jij en ik. Samen.
's Avonds bleven we nog wat langer aan de bushalte staan. Kussen. Als ik je lippen op de mijne voelde dan wist ik dat ik van je hield. Heel veel. Er waren geen woorden voor. We zouden samen oud worden. Mama en papa worden. Een huis kopen en trouwen. Dacht ik.

Stil aan minderde de x'jes achter je berichten. Op school zag je me niet meer staan, een kus aan de bushalte kreeg ik ook niet meer. Dat ene meisje op school kreeg wel je aandacht, zij wel. Ik durfde er niet met je over praten tot ik je tegen je vrienden hoorden praten over hoe lelijk je me eigenlijk wel niet vond en dat je eigenlijk niet snapte waarom je nog bij me bleef. Krak. Op dat moment brak mijn hart, niet in twee maar in duizend kleine stukjes. Verbrokkeld en nooit meer aan elkaar te krijgen. Tranen prikte in mijn ogen en toch was ik niet sterk genoeg om te zeggen dat het gedaan was.
Later die avond als we aan het sms'en waren maakte ik het uit. Laf van mij om het via sms te doen maar ik kon het niet anders.

De dag erna ging ik met tegenzin naar de bushalte, waar ik vroeger niet snel genoeg kon staan. Je stond er nog niet. Raar want meestal was jij de eerste.
Toen je aankwam prikte de tranen weer. Je kwam gewoon naast me staan zoals je altijd deed. Je begon te praten alsof er niets aan de hand was. Alsof we nog steeds samen waren. Ik antwoorde wel als jij iets vroeg maar voor de rest probeerde ik je te negeren, ik wou mezelf niet nog meer pijn doen. In de bus kwam je ook gewoon naast me zitten zoals je vroeger deed. Je pakte mijn hand niet vast, het enige verschil want dat deed je vroeger wel.
We wandelde samen naar school alsof er niets aan de hand was. Trots ging je tegen je vrienden zeggen dat het voorbij was, je vertelde er wel niet bij dat ik degene was die het had uitgemaakt want jij was daar veel te laf voor om het uit te maken.

1 september. Eerste schooldag. Ik wandelde naar de bushalte. Daar stond je, je stond er dus als. Ik zou bij je kunnen gaan staan zoals ik eigenlijk altijd deed ook al was het echt al lang gedaan. Maar dat deed ik niet ik ging ergens anders staan. Ik keek naar je. Jij keek naar mij maar ik zag dat het je niets uitmaakte of ik bij je stond of niet.

Dat was de dag van verandering geweest want we zaten ook niet meer bij elkaar in de klas. We praatten eigenlijk niet echt meer tegen elkaar. Jij en ik gingen allebei een andere kant uit in ons leven. Als ik je nu zie staan bij je vrienden ben ik blij dat ik die ene september sterk genoeg was om voor mezelf te kiezen en niet achter je aan te blijven lopen. Wat een verandering. Als ik je op de speelplaats zag deed het me niets meer. Mijn hart begon zich vanzelf te lijmen. Daar had ik niemand anders voor nodig want ik was sterk genoeg omdat alleen te kunnen doen. Ik had daar niemand voor nodig en zeker jou niet.

Nu zie ik hem nog steeds staan op de speelplaats maar jij hebt jouw leven en ik dat van mij en zo is het goed. Oké we hadden het goed maar jij was niet de ware, je was een flirt, niet meer dan dat. Het enige dat we nu nog delen is de gedachten aan hoe we vroeger waren. En dat is dan ook het enige dat ik ooit nog met je wil delen. Zelfs de bushalte delen we niet meer.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

ThatGirl

Geplaatst op

27-03-2015

Over dit verhaal

Soms is verandering goed.

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Zelfvertrouwen

Reacties op ‘Verandering...’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd