niet verwacht, je bent geweldig (5)

‘Ik denk dat ik lesbisch ben.’
Stilte. Is het goed dat ze niks zeggen? Moet ik iets zeggen? SHIT, ik had het nooit moeten vertellen. Kan ik nog terug? Ik heb alles verpest, ze zullen me het huis uitsturen. Ze willen me vast nooit meer zien…
Ik leg mijn handen op mijn benen, ze blijven trillen. Ik vouw mijn vingers in elkaar, ze blijven trillen. Ze stijgen net de lucht in als.. gegrinnik.
Met mijn handen weer in elkaar gevouwen kijk ik op. ‘Wat?’
Ze lachen naar elkaar. Een blik volgt. Wat betekend zo’n blik? Geloven ze me niet? Denken ze dat ik een grapje maak? Of zagen ze het al aankomen? Is het zo duidelijk?
‘Ik ben serieus.’ Probeer ik met een strak gezicht te zeggen. Al blijft mijn stem ergens halverwege liggen.
De hand van mijn moeder geeft een knijpje in de mijne. Het gegrinnik is gestopt maar het echoot nog na in mijn hoofd, alsof het nooit gestopt is. Ogen branden.
Mijn vader is de eerste die iets zegt ‘Lieverd, dat kan je nog helemaal niet weten op jou leeftijd.’
Mam zegt niks. Ze staart en staart en staart naar iets dat alleen zij kan zien.
‘Ik zei dat ik het denk.’ Mijn armen om mijn benen, hoofd op mijn knieën. Mijn vader blijf ik aanstaren en hij mij ook. De spanning is twee straten verderop nog te voelen.
‘Waarom denk je dat?’
‘Ik ben verliefd op een meisje.’
‘En zij ook op jou?’ Hij neemt een slok van zijn koffie. Zwart, je hoeft er niks aan toe te voegen, zegt hij altijd, koffie hoort zwart te zijn en anders neem je maar een glas melk.
‘Ik hoop het.’
‘Je hoopt het!’ met een klap zet hij zijn kopje terug op tafel. ‘Ze hoopt het!’ hij begint te lachen. Een lach die ik niet van hem ken.
Mijn moeder schrikt wakker uit haar gedachtes. ‘Lieverd..’ fluistert ze.
‘Ja mam?’ fluister ik terug.
‘Ik wil dat je gelukkig bent.’
‘Ja dat vindt ik ook.’ Bemoeit mijn vader zich er weer mee.
‘Echt waar?’ wauw.. die verandert snel van gedachtes..
‘Natuurlijk! En gelukkig word je met een man! Hoe kan je denken dat je een pot bent als je nog nooit een vriendje hebt gehad? Jij weet niet eens wat liefde is!’ zijn ogen.. niet te beschrijven, wanneer hij dat zegt.
Uit mijn moeders mond ontsnapt een kreet ‘Mark! Dit is al moeilijk genoeg voor haar zonder jou commentaar! ’
‘Pap.’ Ik voel tranen opwellen, kan ze nog net tegen houden.
‘Wat!?’ snauwt hij.
‘Hoe weet je dat je hetero bent als je nog nooit een vriend hebt gehad?’ zeg ik tegen mijn voeten.
Stilte. Stilte.
‘Eruit.’ Mompelt mijn vader terug.
‘Maar..’
‘Opdonderen!’
‘Je snapt het niet..’
Die ogen. Die ogen. Ik kan niet stoppen met kijken naar die ogen.
‘JIJ, snapt jezelf niet!’ gromt hij.
‘Ga even naar je kamer lieverd.’ Zegt mijn moeder met een knikje naar de deur.
‘Maar.’
‘Luister.. naar.. je.. moeder! Denk je nou ook al dat je de man in huis bent?! Opdonderen!’ het is mijn vader die er voor zorgt dat ik naar boven ren.
Vanaf daar gaat alles zo snel, voordat ik het weet hoor ik de stem van Saar door mijn mobiel en barst ik in tranen uit.
‘Melisse?’ vraagt ze bezorgd.
Ik kan niks uitbrengen, alleen maar huilen.
‘Zal ik je komen halen?’
‘j ja.’ Weet ik uit te brengen.
‘Het komt allemaal goed schat. Ik weet dat het nu moeilijk is maar geloof me het komt allemaal goed.’ Ik hoor Saar lopen. Ze klopt op een deur.
*wat?* het is Rich.
*Kunnen we Melisse even ophalen?*
*Ik kom al!* een deur die open en dicht gaat en gehaaste voetstappen.
‘Ik blijf bij je oke? Ik blijf tegen je praten tot we bij jou zijn.’
‘o o oke.’ Snik ik.
‘Pak alvast wat spullen in. Je blijft gewoon een nachtje bij ons.’ Ik hoor een auto starten.
‘M maar..’
‘Niks maar! We komen er aan.’
‘o oke.’ Waar is mijn rugzak? Hij staat naast mijn bureau. Snel gooi ik mijn boeken er uit en stop de eerste spullen die ik tegen kom er weer in. Een vest, mijn iPod, borstel, mascara, verbleekte spijkerbroek, boek en een labelo.
‘Lukt het?’
‘j ja. Ik weet niet wat ik mee moet nemen.’ Ik ga languit op mijn bed liggen.
‘Geeft niet. Dan leen je wat van mij.’
Er word op mijn deur geklopt.
‘Zal ik ophangen? ’
‘Nee! Ja…’ Is het papa of mama?
‘We komen de straat al in rijden. Kom maar naar buiten als je klaar bent.’
‘Oke..’
‘Succes.’
Dan hangt ze op.
‘Lieverd, mag ik binnen komen?’ klinkt een klein stemmetje achter mijn deur.
‘Mam..’
Ze doet de deur open en komt naast me zitten. ‘Het spijt me.’ Zegt ze met haar ogen vol tranen. ‘Ik heb tijd nodig en je vader ook.’
‘O oke.’ Ze slaat een arm om mijn schouders, ik leg mijn hoofd tegen haar hoofd.
‘Wat ben je van plan kindje? ’ Ze kijkt naar de rugzak naast mijn bed.
‘Naar Saar. Je weet wel die vriendin waar ik het laatst over had. Ze wacht buiten.’ Hoopvol kijk ik in haar ogen. Zachte, verdrietige, ogen.
‘Oke. Geef je vader wat tijd. Ik praat wel met hem.’ Een klein lachje.
‘Dankjewel mam.’ Ik geef haar een kus en loop met mijn rugzak de kamer uit. ‘Doei pap.’ Mompel ik de woonkamer in als de voordeur achter me dicht valt. Geen antwoord.
Een shot vrolijkheid stroomt door me heen als ik Saar naast Rich aan de overkant van de weg zie staan. Relaxed tegen de auto geleund maar met een bezorgde blik in haar ogen. Woest haar. Zucht.. Haar haar. Voor even ben ik vergeten waarom ik hier ben en ik ren op Saar af.
Recht in haar armen. ‘Wat ruik je lekker.’ Ze drukt haar neus tussen mijn haren en laat me een rondje draaien. Over straat. Voor de ogen van mijn moeder.
‘Niet anders dan anders.’ Zeg ik duizelig.
‘Inderdaad. Je ruikt altijd lekker als ik het te vaak zeg geloof je me na een tijdje misschien niet meer.’ Rich duwt ons richting de auto en doet de deur open.
‘Jou geloof ik altijd.’ Er verschijnt een lachje op mijn gezicht.
‘Mooi zo.’
Rich lacht naar me door de achteruit spiegel ‘Niet doen hoor.’
‘Hou je mond.’ Lacht Saar ‘Ik zit in mijn rebelse fase dus kijk uit anders krijg je weer een schoen naar je hoofd.’
‘Waar jou stink voeten in hebben gezeten zeker? Nee dankjewel.’ Hij trekt een vies gezicht.
Ik begin ook te lachen ‘Had ik maar zo’n broer als jou.’ Saar’s handen kruipen door mijn haren als ik mijn hoofd op haar schoot plaats. ‘Nee, dat wil je niet. Aan de oppervlakte lijkt hij een lieverd maar hij wordt heel irritant als je hem leert kennen.’
‘En dat zeg jij.’ Klinkt Rich verontwaardigt.
‘Ik ontken niets.’ Lacht Saar.
‘Nou in mijn ogen ben je perfect hoor.’ Mompel ik met gesloten ogen.
‘Niemand is perfect.’ Lange vingers vlechten behendig een paar strengen haar. ‘Ik niet, zelfs jij niet. Perfectie bestaat alleen in dromen en zelfs dan is perfectie nog moeilijk te bereiken. Dat geeft niet want perfect is niet jou lach, jou ogen, hoe je naar mij kijkt of jou manier van praten. Gelukkig niet. Perfect zou zo saai zijn.’
Stilte.
‘Weetje zus?’ zegt Rich.
‘Wat?’
‘Dat zei je behoorlijk slim.’
‘Ik heb zo mijn momenten.’ Lacht Saar. ‘Dankjewel.’
Hij grinnikt ‘We zijn er bijna.’
‘Gaat het nog Melisse?’ mompelt Saar in mijn oor.
‘Mm mm.’
‘Wat schattig. Ze valt bijna in slaap.’ Grinnikt Rich.
‘He, back off. En ja ik weet het, ze is schattig.’ Ze kust de hand die slap in die van haar ligt.
‘Dankje.’ Mompel ik.
‘Het is waar.’
‘Mam vindt het toch wel oke dat ze komt?’ vraagt Saar aan Rich.
‘Natuurlijk, ze claimt Melisse nu al als haar schoondochter. Je praat elke seconde van elke dag over je meisje.’ Antwoord Rich.
Ze denken vast dat ik slaap. Haar meisje? Klinkt goed.
‘Ja, dat is waar.’ Grinnikt Saar. ‘En pap vindt altijd alles goed.’
‘Het is al 8 uur. Hij zal nu wel thuis zijn.’
‘Ik stel Melisse morgen wel voor, goed?’ vraagt Saar.
‘Ze heeft nu slaap nodig. Dat zullen mam en pap wel begrijpen.’
Dan dringt het weer tot me door waarom ik hier ben. Papa.. Zal hij het ooit kunnen begrijpen? Kan hij mij ooit accepteren?
Rich laat zijn auto met een schokje tot stilstand komen. ‘Draag jij Melisse?’ vraagt hij Saar.
‘Ik loop wel.’ Mompel ik.
‘Nee, nee, nee.’ Ze tilt we op en loopt naar het huis aan de overkant. ‘Ik hou je veel liever vast.’ Fluistert ze tegen mijn haar. Het kietelt. De handen om mijn been en schouder liggen losjes. Voor mij zo vast. Zo vast, zo vast, zo veilig en zacht.
‘Kan dit voor altijd?’ vraag ik te zacht.
‘Wat zei je?’
‘Kan dit voor altijd?’ we verdrinken in elkaars ogen.
‘Voor zolang je mij toelaat. Totdat je mij zat bent. Tot ik een echte olifant met echte vleugels over de echte oceaan heb zien vliegen.’
‘Voor altijd dus.’
Zachte, kersen, lippen raken de mijne. ‘Ik voel je ooghaar kietelen.’
‘Watte?’ lacht ze met gesloten ogen een seconde verder weg van mijn wang.
‘Ik bedoel je wimpers. Ze kriebelde.’ Giechel ik.
‘Hoe schattig kan een mens zijn?’
‘Kitten schattig of awkward schattig? ’ fluister ik. Ze doet de voordeur open.
‘Een mengeling van beide.’
‘Heel, heel erg schattig.’ Ik kus Saar nog een keer.
‘Mam, we zijn thuis!’ roept Rich door de hal. ‘Er is een verassing!’
‘Ik kom aaaal.’ Zingt een warme stem.
Een kleine, mollige vrouw met een lief gezicht en paars haar komt de hal in huppelen. Ze begint te stralen als ze mij ziet. Nog steeds in de armen van Saar. ‘Hallo, jij moet haast wel Melisse zijn!’
Saar zet me op de grond. Een seconde later zit ik vast in de warme omhelzing van de moeder van Saar. ‘Hallo.’
Ze blijft me vast houden ‘Hoe gaat het meisje?’
‘Uhm..’
Saar knikt me bemoedigend toe.
Al neemt Rich het woord voordat ik dat kan doen ‘Niet zo goed ma. Ze heeft het haar ouders verteld en toen flipte haar pa. Ze mag toch wel een nachtje hier blijven?’
‘Ach, meisje toch. Natuurlijk, natuurlijk. Je mag in de logeer kamer slapen.’ Ze heeft dezelfde bezorgde blik in haar ogen als Saar.
‘Mag ze niet bij mij slapen?’ vraagt Saar.
‘Ik weet het niet hoor.’ Mompelt de moeder van Saar.
‘Waarom niet? We gaan geen seks hebben hoor. Ik denk gewoon dat ze nu liever niet alleen slaapt.’ Zegt Saar verontwaardigd.
Daar gaat de schakelaar weer. Klik. Mijn gezicht gloeit.
‘Zusje! Kijk nou wat je doet.’ Lacht Rich wijzend naar mij.
Snel verstop ik mijn gezicht in de veel te grote Nike trui van Saar. ‘nouuu!’
Saar begint te lachen en gaat met haar hand over mijn haren, de andere hand drukt op mijn onderrug. ‘Sorry, sorry. Daar bedoelde ik niks mee. Het floepte er zomaar uit.’
Ze fluistert ‘Je bent officieel het schattigste van al het schattige ooit bestaan.’ Zodat alleen ik het kan horen.
‘Zie je niemand is perfect.’ Merkt Rich op.
‘Oke, ze mag bij jou slapen Saar.’ Glimlacht Saar’s moeder.
‘Dankjewel mam.’ Ze wilt haar moeder een kus geven maar ik sta in de weg. ‘Groepsknuffel!’ roept ze. Haar moeder slaat haar armen om ons heen en Rich volgt. Ik klaag niet, zeg niets. Ik word omcirkelt door een warme gloed en mensen om wie ik nu al zo veel geef.