Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Het Touw

Het Touw

Waar sta ik op dit aardse paradijs. Wat is het doel van het leven? Waarom besta ik? En wat is het nut van alles wat reilt en zeilt. Is dit het soort leven wat ik wil? Ik bevind mezelf in een ravijn de wand is te stijl en het gesteente te los om te beklimmen had ik maar een touw of iemand die mij een touw toewierp maar iedere keer dat ik het touw in handen heb of het in handbereik ligt wordt het weer abrupt uit mijn handen getrokken. Ik zie mezelf naar beneden kijken het touw ligt binnen handbereik maar zodra ik op kijk en het wil pakken is het verdwenen. O mooi touw waar ben je nou iedere keer dat ik jou zag verscheen er een lach op mijn gezicht en dacht ik eraan om hoe het zal zijn om uit het ravijn te klimmen met jou in mijn handen. Steeds maar weer dacht ik eraan om mijn twee handen uit te reiken te lang had ik getwijfeld of dit het touw was wat ik nodig had. Keer op keer wou ik het grijpen maar ik was bang dat het mij niet zou houden, en net toen ik het wou grijpen zag ik het langzaam over de rand van het ravijn getrokken worden. Ik probeerde te springen maar het was al buiten mijn bereik. Ik nam een aanloop en sprong hoger maar en ik kon het net tussen mijn vingers houden, het schuurde aan mijn vingers ik zette mijn nagels erin langzaam aan begon ik er grip op te krijgen ik had het dat dacht ik tenminste. Mijn nagels begonnen te scheuren mijn huid werd langzaam van mijn vingertoppen gerold totdat er geen huid meer op zichtbaar was maar alleen vlees en bloed. Ik zag nog net een druppel bloed op het touw komen en een klein stukje van mijn nagel aan het touw blijven zitten voor dat het verdween. Ik bevind me nu nog steeds in deze prachtige klif. Allen dagen hopend op de terugkeer van het touw wat mij zoveel plezier schonk en al realiseerde ik me toen niet dat dit touw mij zou kunnen helpen om uit het ravijn te komen, toen het verdween deed ik dit des te meer. En ik begin me nu af te vragen wanneer heb ik voor het laatst honger gehad. Ik werd mijn hele leven goed gevoed en mijn dorst werd gelest. Het was de geest van mijn tijd genaamd hebzucht die mij deed verlangen om meer te drinken dan ik nodig had en in plaats van heuvelopwaarts te gaan daalde ik af naar de in het dal gelegen bron om zoveel te drinken dat ik zo zwaar werd dat mijn benen het overtollige gewicht wat dit veroorzaakte niet meer in staat waren om weer uit het dal te klimmen. Het werd donker en ik was vanuit het dal een bos ingelopen en probeerde door het bladerendek naar de horizon te kijken en hoopte een fonkeling van een ster te zien hoe minimaal dan ook. O horizon laat een ster schijnen opdat ik kan zien in de duisternis zei ik al was er niemand anders dan ikzelf. Ik liep verder totdat ik bij een grote dikke eik kwam en zette mezelf onder de boom en trachtte slaap te vatten. Maar net toen ik mijn ogen wou sluiten zag ik een uil vliegen onder het bladerdek door en ik stond op en rende hem achterna. Ik rende steeds harder en harder totdat mijn fysiek mij in de steek liet en ik moest stoppen met rennen. En ik dacht met weemoed terug aan mijn jeugd waarin ik door de velden en bossen rende zonder dat mijn adem er ooit mee stokte. Ik werd kwaad en sloeg op de grond en probeerde de uil weer achterna te rennen maar hij was al te ver weg om hem nog te kunnen volgen. Ik kon de slaap niet vatten de uil bleef maar door mijn gedachten spoken. Ik bleef lopen totdat ik in de verte een pad zag dat door de maan werd verlicht de maan die ik eerder niet had kunnen vinden. Ik bleef de pad 2 dagen lang volgen zonder maar iets noemenswaardigs te zien. Mijn dorst werd nog steeds gelest en mijn honger werd nog steeds gestild dat was de illusie waarin ik verkeerde. Tevreden als ik was of graag wilde denken dat ik het was liep ik verder totdat ik bij een splitsing kwam. Ik kon rechts gaan en daar werd mij dorst nog steeds gelest maar zoals ieder illusie ooit uit moet komen realiseerde ik me dat mijn honger daar niet gestild werd. De tweede optie was naar links gaan een pad wat er veelbelovend uitzag en misschien wel de weg die ik moest volgen of ik nou wilde of niet. Zo ik koos voor het linker pad en begon te lopen enkele weken bleef ik het juiste pad volgen na jaren in een illusie te hebben verkeerd op het goede te lopen. Toen ik na een lange dag marcheren op het pad toe wou gaan geven aan de in mijn ogen welverdiende nachtrust zocht ik vluchtig een slaapplek en viel voor de verandering vlug in slaap. Verdacht vlug misschien wel. En dit bleek ook wel want ik had een nachtmerrie. Hierin werd ik wakker op een wolk. Ik vroeg me af waar ik me bevond. Ik keek naar link en ik keek naar recht maar toen ik achter me wilde kijken werd ik verblind door een fonkeling als of ik vol in de zon keek op een vroege morgen waarin de zon nog laag staat en de stralen worden geaccentueerd door de ochtenddauw. Nieuwsgierig als ik ben liep ik die kant in hoewel het dichtbij leek had ik blaren op mijn voeten toen ik misschien nog maar halverwege was . Mijn voeten lieten me in de steek en ik zag geen andere optie dan op handen en voeten verder te kruipen. Na ook mijn handen bloedend van de blaren te hebben gekregen door de afgelegde afstand, zag ik het licht steeds feller worden en kneep mijn ogen samen tot spleetjes en ik moest de anderen kant op kijken om ze open te kunnen houden. Toen ik zo dichtbij kwam dat zelf de anderen kant op kijken niet meer hielp sloot ik mijn ogen. En zelf met mijn ogen gesloten zag ik het licht schijnen. Ik blijf verder kruipen op handen en voeten totdat iemand mij toeriep stop vreemdeling. En vroeg wie zijt ghij en wat komt ghe hier doen. Waarop ik zei ik ben op het licht af gekomen. Vervolgens voelde ik een enorme pijn aan mijn hoofd en werd wakker. De plek die ik vluchtig had uitgekozen om mijn nachtrust te vinden bevond zich naast een ravijn waarin ik in mijn slaap ben ingewandeld.
En zo ben ik hier terecht gekomen hopend op nog een kans en de moed om het touw te grijpen.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

TioJopij

Geplaatst op

29-06-2013

Over dit verhaal

Een filosofies verhaal over het bevinden van in een dal. Waarin je gelid wordt door verkeerde beslssingen en gemiste kansen.

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Dal Handbereik Pakken Paradijs

Reacties op ‘Het Touw’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd