Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

de envelop

Ik bekijk mijzelf nog een laatste keer in de spiegel voordat ik mijn appartement verlaat op weg naar mijn afspraak.
Het is een late vrijdag avond als ik door de nog altijd drukke straten van Amsterdam loop. Ik stap de eerste de beste bus in richting het centrum, naar De Grot.
In de bus heb ik de busshauffeur met een knikje begroet en nam ik plaatst tegenover een wat oudere vrouw naar wie ik vriendelijk glimlachte.

Ik haal nog even het briefje met de informatie uit de zak van mijn lange jas, en lees het nog eens door.
Het moet wel goed kloppen vanavond.

Een korte 10 minuten later stap ik uit de bus de straat weer op en word meteen voor mijn voeten gereden door een fietser die blijkelijk al ergens had moeten zijn.

Gelukkig is De Grot niet ver van de bushalte vandaan. Ik loop zelfverzekerd de straat over als de man met de blauwe cobair naast me komt lopen. Heel dicht naast me. Ik kijk langs het frame van mijn bril naar de man die een envelop zo onopvallend mogelijk in mijn jaszak schuift.
De man dwaalt af, en ik loop door.

Daar is het, De Grot. De deur is een beetje verstopt, maar aangezien ik er regelmatig kom weet ik exact waar die zit.
Met het trapje omlaag kom ik in de grote kelder aan. Het mooie aan dit cafe is dat alleen interessante mensen weten waar het zit.

Ik bestel een latte machiato aan de bar en ik ga zitten aan het tafeltje vlakbij het podium waar Jazz band een nummer speelt.

Na elk nummer word er met vingers geknipt door het publiek als alternatief voor applaus.
Na 3 nummers maakt de band plaats op het poduim voor andere muzikanten of artiesten.

Oude Louis, de man die een minuut geleden nog los ging op zijn saxofoon, komt naast me zitten aan het tafeltje.
Ik pak zonder naar hem om te kijken de envelop uit mijn jaszak, leg het op tafel en schuif het naar hem toe.
Hij kijkt me aan en er ontstaat een lachje op zijn gezicht.
"Ik wist wel dat jij geschikt hiervoor was."
"Heb je ooit aan me getwijfeld dan?" Is mijn reactie.
"Natuurlijk niet. Nog een koffie?"
"Nee, doe maar een Whiskey."

Er klimt een jonge vrouw het podium op. Ze gaat zitten op de hoge schrijvers compaan die er is neer gezet en ze opent een notitieboekje.
Een dichter, dacht ik vol verwachting.
Ik pak ook mijn notitie boek.

De vrouw begint met uitbundige handgebaren en expressieve gezichtsuitdrukkingen haar verhaal te vertellen

Ik schreef op:

-aangeleerde handgebaren aan het eind van elke zin
-rookt (voornamelijk klik sigaretten)
-heeft een open relatie
-Honden liefhebber
-blaren door nieuwe schoenen
-rosé drinker

Louis zet het wijntje voor mijn neus en spiekt snel over mijn schouder in mijn notities die ik van de jonge dichtster heb gemaakt.

"Je kan het niet laten, heh?"
"Ik zou toch denken dat je me lang genoeg kent om te weten dat ik nooit een mooi moment voorbij laat gaan zonder aantekeningen te maken."
"Heb je ook dat soort notities van mij?"

Ik kijk hem aan
"Ik ga even naar het toilet."
"Je hebt nog niet eens een slok van je drankje genomen." probeerde hij nog, maar ik was al opgestaan.

Eenmaal in het toilet draai ik de deur op slot en pak mijn telefoon.
"Met Niels de Haan."
"Rob, met mij, alles loopt volgens plan."
"Ah Saar! Ik wist dat ik op je kon rekenen. En louis?"
"Daarvoor bel ik je nu, wat doen we met hem?"
"Weet hij veel?"
"Ik heb hem alleen de foute envelop gegeven, verder heb ik er niets bij gezegt."
"Jij kent hem langer dan mij, neemt hij het serieus?"
"Hij is onvoorzichtig en onvoorspelbaar, het is riskant om hem nu te laten gaan."
"Oke, ik weet genoeg, ik wil je morgen graag om 1 uur 's middags ontmoeten in het stokstaartje, dan bespreken we de rest. Je zag er trouwens goed uit vandaag"
"dankje" eindig ik het gesprek professioneel.

Terug in de grot was louis met de barman aan het praten.
Ik heb mijn drankje in 3 slokken opgedronken, en ben naar huis gegaan.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

maureen

Geplaatst op

31-12-2016

Over dit verhaal

inspirarie: big fat voodoo daddy - save my soul

Geef uw waardering

Er is 2 keer gestemd.

Social Media

Tags

Cafe Envelop Jazz

Reacties op ‘de envelop’

  • Ik was even een paar maandjes bezig met een nieuw boek, dus volgde je niet met enige regelmaat. Mijn complimenten over dit stukje. Je vond een nieuwe horizon Maureen. Enne ... ja, ik kán het niet laten: let bij je schrijven op de tegenwoordige of verleden tijd. Die mixen vaak niet in een verhaal. Verser weinig 'pitjes'-- je weet wat ik bedoel. Lieve groet, Irene O.

    Irene O. - 05-09-2017 om 15:28

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!



Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd