Korte verhalen

Zet ook uw verhalen op 1001KorteVerhalen.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht

Tijdloos

De tijd schijnt stil te staan als je op oudere leeftijd ineens de weg kwijt bent. Het komt steeds meer voor, ook bij jongere mensen hoor je het vaker. Waar ligt dit aan? Het voedsel? De straling van allerlei apparaten om ons heen die onze hersenen kunnen beïnvloeden? Ik wil het niet weten, maar doordat ik nu zelf in de sores zit dat ik veel vergeet, zelfs namen van mijn beste vrienden, krijg ik het regelmatig benauwd als het mij overkomt. Want je bent net 60 en dan niet meer op een woord komen als je graag een puzzel oplost?

Normaal pak ik het puzzelboek erbij, nu train ik mezelf maar weer om heel zeker het woord op te zoeken in mijn grijze cellen. Want het zal mij niet gebeuren dat ik straks mijn vrouw niet meer zou herkennen. Met wie leeft zij dan? Sta eens stil bij al die kinderen die met een vader of moeder zitten die dement zijn. Je schrikt van het aantal, je schrikt van jezelf, omdat ook ik mezelf eng ga vinden. De oorzaak is zeker geen dementie, maar het vergeten is een ramp. Een normaal gesprek wordt hier in huis al snel een spelletje van : "het klinkt als..."

En dan loop ik als een malloot een soort van Sjaanjte Travolta uit te duiden wat ik bedoel. Ben ik even blij dat ik vroeger op toneel heb gezeten. Dat scheelt mij heel wat oefenen hoor om een komkommer uit te beelden als ik niet zo snel in de keuken terecht kan, mochten wij zo een groene rakker in huis hebben.Dit korte verhaal is ontsproten uit mijn eigen fantasie, maar dat wil niet zeggen dat het niet gebeurt, of gebeuren kan.


TIJDLOOS.


Voorzichtig doet zij de voordeur open en zacht klikt zij deze weer in het slot. Wanneer zij zich omdraait hoort ze: “Waar was je nou, Peer heeft mijn pop weer gejat’, verwijtende woorden uit een mond die haar met tranen in de ogen aankijken. Zij doet snel haar jas uit, pakt de uitgestoken hand en loopt mee de voorkamer in.
“Waarom hebben jullie nou weer ruzie gemaakt?” probeert ze te sussen.
“Nou ik heb zijn Lego naar zijn kop gegooid” is het opstandige antwoord. En ze gaat boos zitten en huilt zacht, dreinerig alsof ze nooit haar zin krijgt.

“Ja, maar jij mag niet zomaar zijn Lego stukmaken en dit soort woorden wil ik hier in huis niet horen versta je mij?” spreekt ze haar quasi streng toe. Ze kan een warme glimlach op haar gezicht niet verbergen, maar haar ogen staan droevig. Ze zit hier weer met een kleine meid die weer ruzie met haar broertje heeft en weet niet hoe het op te lossen. Daar zijn geen handleidingen voor.
“Hij doet het altijd, alles kapot maken!” mokt zij verder en begraaft haar gezicht in het kussen van de grote stoel.

‘Nou stop nou maar met huilen, ik haal de pop wel terug bij Peer en dan moet jij beloven dat je niet meer aan het Lego van hem komt afgesproken?” Zij knikt heftig en grijnst alweer, haar duim in de mond stekend mompelt ze nog: “We eten lekker sperziebonen met een bal gehakt, hoop wel dat er puree bij zit!”
Even is er een glinstering van hoop in haar ogen maar dat dooft snel als de kleine doorgaat: “Wanneer gaat u mijn pop dan terugpakken van dat rot joch?”
“Zo dadelijk als jij geslapen hebt, kom maar dan kleed ik je vast uit voordat het eten op tafel komt!”

“We hebben al gegeten hoor,”was het bitse antwoord. Zij staat op en gaat als een braaf meisje voor haar staan. Om zich uit te laten kleden en zich klaar te laten maken voor haar middagdutje.
“Heb je mijn bloemen gezien die ik heb meegenomen?”
“Ja, mag ik ze in een vaas zetten voor je?” ze wil gelijk naar het kleine aanrecht lopen om een vaas uit een kastje te pakken.
“Nee, wacht maar, dat doe ik zo wel, eerst je nachtponnetje aan!” Strak blijft ze staan als ze haar jurk over haar huid voelt glijden, haar kleding netjes over de stoel en dan haar gebloemde nachtjapon over haar huid.

“Lekker hé dat warme katoen, kan ik heerlijk in slapen.”
Ze geniet al bij voorbaat en huppelt al naar haar bed, kruipt onder het dekbed en wacht geduldig op haar slaapkusje. Zij zet de bloemen in een vaas met water en kijkt ondertussen naar de bewegingen, draaien met het kussen net zo lang totdat ze eindelijk goed ligt, van de druktemaakster die in vol ornaat en met grote ogen ligt te wachten op haar kussen.

De bloemen krijgen een plek op de kleine salontafel en zij loopt naar het bed waar de ogen al bijna dicht zijn van moeheid. Zij geeft haar een kus op het voorhoofd en loopt dan zacht naar de deur, draait zich nog een maal om wil zwaaien maar ziet dat Klaas Vaak zijn werk al heeft gedaan. Zij slaapt al bijna. Fluisterend en zachtjes met de deur loopt zij de gang op en je hoort haar nog net zeggen: ‘Dag mam, tot morgen.”

Dan valt geruisloos de deur in het slot.

Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Leny Kruis

Geplaatst op

21-11-2013

Over dit verhaal

Ik zou zeggen, lees en oordeel zelf. Het kan naast je gebeuren, in je eigen familie, kortom helaas, het bestaat.

Foto's

Geef uw waardering

Er is 3 keer gestemd.

Social Media

Tags

Angst Jong Kinderen Liefde Oud

Reacties op ‘Tijdloos’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit verhaal, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Laatste nieuwsberichten

  • 21-02 - Spanning voelen bij online spelen

    Als online casino liefhebber, wil ik graag mijn ervaringen delen van het online spelen en andere spelers ook tips geven. Het is van belang dat je gaat kijken naar De beste online poker strategieën

    In Nederland mogen we sinds 1 oktober 2021 legaal online gokken. Dit betekent dat de Nederlandse Kansspelautoriteit vergunning verleend aan gokbedrijven die voldoen aan alle eisen...

Bekijk oudere nieuwsberichten »


Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd