honden leven (deel5)

een honden leven(deel 5)
Vorige keer had ik het over onze Shesly en zijn escapades... maar hou je vast, we hebben er nog zo een. Haar naam is Yuma en zij is een afstammeling (kleindochter) van Lady,
Yuma is drie jaar en inmiddels is zij zelf moeder geworden van vijf wolken van kinderen op 29 en 30 oktober 2007.
Op het ogenblik houdt zij zich rustig, want zij heeft een grote missie en dat is haar pups groot brengen. Zij doet dat met al haar inzet. Alhoewel deze inzet beperkt lijkt, vergeleken bij haar moeder Eager Eskimo, weten wij dat zij geeft wat zij in huis heeft en dat dat heel wat van haar vraagt.
Eskimo leek vastgeplakt aan de werpkist en was bijna nimmer uit het zicht van haar pups. Yuma daarentegen had na een week al de behoefte uit te gaan en zich af en toe terug te trekken van haar kinderen. Tussendoor heeft ze een perfecte timing in haar hoofd, wanneer het spulletje in de werpkist weer eens gevoerd moet worden. Het resultaat van haar harde werken is dat er nu na nog geen vier weken vijf heerlijk ronde en pluizige pups in de kist liggen van zo allemaal rond de tweeëneenhalve kilo.
Het was vorig jaar zomer tijdens haar loopsheid dat ze ons weer een keer ontsnapte en dat was niet op een gemakkelijke manier.
Houdini kon overal uitkomen... Yuma kan ook het onmogelijke openen. Ze haalt haakjes van deuren, maakt deuren open (ja natuurlijk waren de deurknoppen al omhoog of helemaal omlaag gezet), opent traphekjes, forceert het buitenhek en drijft ons tot wanhoop. Altijd weet ze wel weer
een gaatje te vinden om te ontsnappen of om ergens bij te kunnen.
Zo ook op deze prachtige zomerdag, waarop zij loops en wel, het tijd vond om naar haar prins op het witte paard te gaan zoeken.
Ik was aan het werk en Mariella nam autorijlessen. Niks aan de hand zou je zo zeggen. Mariella gaat weg en sluit alles goed af: de schuiven op de poort... alles dicht.
Wat een verbazing als ze na een uur van de rijles thuiskomt en de buurman haar vertelt dat de honden op straat stonden; hij had er twee binnen kunnen krijgen, maar de zwart/witte, Yuma dus, was helaas ontsnapt.
Nou, als je zoiets hoort rijzen je haren omhoog, draait je maag zich om begint alles in je hoofd te tollen... Wat kan er allemaal gebeuren? Bij het beste scenario wordt ze gedekt en komt ze weer snel naar huis, bij het slechtste scenario veroorzaakt ze een ongeluk en... maar niet aan denken. Vervolgens vraag je je af hoe ze in hemelsnaam die schuiven van de poort heeft gekregen. Ze kan veel, maar dit??? Toch moet het zo gegaan zijn want alles was dicht. Hoe is het mogelijk?

Mariella zocht onmiddellijk de buurt af op de fiets, maar nergens een spoor van Yuma. In feite kunnen ze overal zijn als ze weglopen en als jij bij punt A bent, zijn zij alweer bij punt B en ga zo maar door...
Mensen vragen, fietsen, vragen en weer zoeken tot je er moedeloos van wordt. Dan moet je tot de conclusie komen dat het allemaal zinloos is en het zinvoller is naar huis te gaan om de bekende instanties als Dierenambulance en het asiel te bellen en dan "rustig" af te wachten tot ze is uitgeraasd en hopelijk weer veilig naar huis komt of als het minder goed afloopt: het asiel of de Dierenambulance belt dat ze gevonden is.
Mijn werkdag was nog nooit zo ellendig! Je moet leuk zijn met de kinderen, je collega's en de ouders en ondertussen maalt het in je hoofd, ben je er helemaal niet bij, kun je niets doen en spring je op bij ieder telefoontje.
Om zeven uur 's avonds fietste ik moedeloos naar huis. Yuma was al meer dan zeven uur weg en niemand had haar gezien. Geen enkel teken van leven. Ik kon me niet bedwingen en belde even mobiel naar huis... in gesprek. Ik drukte mijn telefoon weer uit en gelijk ging ie weer!
"Ze is er weer! Alles oké, ze stond hier net voor het hek!" God zij dank! Veilig en wel weer thuis. Ik stampte even harder op de pedalen om eindelijk Yuma, moe, maar met zo'n "niets aan de hand gezicht" eindelijk weer in de armen te kunnen sluiten.
Je vraagt je natuurlijk af wat ze in zo'n dag allemaal gedaan heeft, want buiten dat ze moe was, had ze totaal kapotte voetzooltjes.
De kapotte voetzooltjes waren zeker veroorzaakt door het eindeloos "werken" aan de schuiven van het hek.
Waar ze die dag onder andere geweest is, daar zijn we bij toeval later achter gekomen: Yuma was gesignaleerd in Sint Pancras, een dorp hier vier kilometer verderop, bij het huis van vrienden van ons.
Wij gaan daar wel eens naar toe op de fiets, dus ze kent de weg. Carla en Ton waren helaas op vakantie, dus daar kwam ze voor een dichte deur, maar... de buren hadden haar wel gespot en vertelden Carla en Ton bij thuiskomst van hun vakantie dat er een zwart witte husky bij hen voor de deur had gestaan en dat was Yuma dus!
Wij vragen ons af hoe ze daar is gekomen... daar hebben we geen antwoord op, maar hopelijk is ze gegaan zoals wij altijd fietsen: door de fietstunnels en niet overgestoken over de altijd drukke ringweg!

Hoe het afliep: Yuma had kennelijk niet haar prins op het witte paard ontmoet, want toen we na vier weken een echo lieten maken van haar buik om te kijken of ze drachtig was, was de uitslag negatief. Een pak van ons hart, stel je voor: ze had het met een poedel gedaan! Haar voeten genazen voorspoedig...
De schuiven op de poort gaan er nu van buiten en van binnen op!!! Safety for all!! Nu wilt u natuurlijk lezen dat ze daarna nooit meer is ontsnapt... Helaas... wij moeten u teleurstellen!