De Plantenhanger

Ik wil niet beweren dat ik de beste vriendin van Barend ben, maar ik kan wel claimen dat ik een van zijn beste klanten ben. Barends Bloemshop bezoek ik minimaal een keer in de week. Hij kan al aan mijn gezicht zien wat ik die week zal moeten afrekenen en ik zie zijn ogen dan twinkelen.
-Was-ie weer bezig? vraagt Barend, en ik denk dan: moet je mij dat nu iedere keer vragen slome kerel?
Het is natuurlijk ook mijn eigen schuld dat ik zo vaak bij Barend kom: had ik maar, net als andere mensen, glasgordijntjes voor mijn ramen. Maar ik hou er niet van, van die slappe lappen om tegenaan te kijken. Bij mij hangen dus hangplanten voor de ramen.
Ik verzorg ze goed en graag, maar vraag me niet hoe ze heten. Ze zijn allemaal groen, want bloeien doet er niks in mijn kamer.
-Komt van de nicotine, zegt Barend, die weet dat ik stevig rook.

Ik zei: ik verzorg ze goed, dus jij denkt nu: waarom is ze dan iedere week bij Barend?
Wel, ik heb een plantenhanger. Heb ik geluk, dan slaat dat stuk tuig maar één keer in de week toe, maar wanneer de kolder in de kop komt dan zijn mijn planten (en ik) twee keer in de week de Sjaak. Op zichzelf is-ie wel rustig en ik moet ook toegeven dat-ie niet lelijk is. Hij maakt geregeld een ommetje in de tuin en laat de planten en struiken daar keurig met rust. Hij kan ook heel rustig op een van mijn vensterbanken zitten, beetje verscholen tussen het groen; hij zal er af en toe eens een hapje van nemen maar ik geloof dat hij geen van mijn planten erg graag lust. Het is dan ook geen planteneter, maar een plantenhanger.

Scene: avond, TV aan en ik zit op de bank. Een rauwe kreet en ik krimp in elkaar. Hij gaat los weet ik op dat moment. Als een razende grijze schicht racet hij over het meubilair, de salontafel en iedere stoel wordt besprongen, vliegt achter mij langs over de rug van de bank, geeft mij in het voorbijgaan een klap tegen mijn hoofd of hij bijt even in mijn haar. Hem vangen is dan onmogelijk. Drie keer, vier keer de kamer door zonder de grond te raken en dan .. 'de sprong'. Als een soort Tarzan slingert hij in een van mijn hangplanten. De blaadjes en stukken tak regenen op mijn laminaat. Nog een rauwe kreet en nog een sprong en mijn mooie vetplant krijgt een beurt. Ik klap in mijn handen, stóp, roep ik.
Langzaam laat hij zich uit de plant zakken, zijn poten en nagels nemen nog het een en ander van mijn groen mee tijdens zijn afdaling.
-Rotbeest, scheld ik. Hij zit ondertussen rustig op zijn blauwe dekentje op zijn stoel.
Hij wast zijn pootjes en zijn snoet. Dat doen katten altijd voor ze gaan slapen.