Denk Vivian...

Op 12 december 1812 wordt er in het Plaatsje Opserveen een klein meisje geboren, genaamd Vivian Wilma Xonnenburgt. Of gewoon Vivian. Ze groeit op in een klein huisje samen met haar vader en moeder. Ze zijn arm en Vivian en haar moeder Maris werken, wanneer Vivian 7 jaar is, bij een boer in de buurt. Boer Koos is een wrede man. Hij heeft veel mensen in dienst om te oogsten en hij bezit veel land. Vivian en haar moeder moet het graan oogsten en zaaien. Vivian draagt een grote bos graan op haar rug. Pfff, wat is het zwaar. Soms stopt ze ook stiekem wat in haar zakken. Voor thuis. Aan het eind van de dag staat er een lange rij voor de stal. Iedereen krijgt dan een paar cent. Net genoeg voor een half brood. Dankbaar neemt Vivian de paar muntjes in ontvangst. 1 muntje laat ze per ongeluk vallen.Ze wil het oprapen, maar opeens grist iemand anders het muntje van de grond. 'Hé! Dat is mijn muntje!', roept Vivian. 'Jammer, meiske. Had je beter op moeten letten.', zegt een vrouw achter haar. 'Hmpf.. Flauw hoor.', zegt Vivian. Haar moeder pakt haar hand en samen lopen ze terug naar huis. Vader is nog niet thuis. Vivian haalt het beetje graan uit haar zakken. Ze bewaard het in een doosje onder haar bed.