Doet de naam ertoe?
Hij was een goeduitziende man van tegen de 30, atletisch, een mooie kop met haar en witte tanden. Hij had gestudeerd en was welbespraakt. Hij was geestig en speelde goed tennis. Hij was blij dat zijn familie goed in de slappe was zat, want hij slaagde er niet in een baan te vinden. Met zijn kwaliteiten zou hij een aanwinst geweest zijn voor welk bedrijf dan ook, maar er was er geen dat hem aannam. Zijn naam was Peter.
Zijn lagereschooltijd was gewoon, gezellig, had vriendjes en vriendinnetjes bij de vleet. Peet was een goede kameraad in het kattenkwaad. Zijn middelbare schooltijd begon rustig. In zijn derde leerjaar zaten er twee tweelingen, allemaal jongens, in zijn klas en vanaf dat ogenblik werd het soms erg ónrustig. Werden de cijfers bekend gemaakt dan hoorde je A. de Vries, C. de Vries en K. Tiersma en M. Tiersma. Voor zijn cijfers werd hij Peter genoemd, terwijl de hele klas gniffelde of grijnsde. Hij was erg intelligent, maar snapte er echt niks van.
Op de Universiteit werd hij gewoon alleen bij zijn achternaam genoemd.
Zijn vrienden waren allen ongeveer zo oud als hij en hadden allemaal goede jobs. Een paar waren al getrouwd en hadden kinderen.
-Ik ben echt steeds de lul, klaagde hij vaak en dan barstten zijn maats altijd in lachen uit. Hij lachte dan maar een beetje zuur mee.
Ook in de liefde wilde het niet lukken. Hij had een voorliefde voor meisjes met lang donker haar en, liefst, blauwe ogen. Zijn eerste verovering was Petra. Ze ontmoetten elkaar in een gezellige kroeg en het liefdesvirus had beiden meteen te pakken. Die avond kwam het nog niet tot een vrijpartij, maar de avond erop wel. Een paar dagen daarna maakte ze het uit. Zijn volgende lief was Paula en ook dat duurde maar even.
-Vinden jullie mij soms ook een klootzak, vroeg hij aan zijn vrienden, ik kan geen meid houden. De vrienden verslikten zich in hun biertje.
Een volgende sollicitatie, hij was zowaar uitgenodigd voor een gesprek. Bij hem in een soort wachtkamertje zat een gast die hij kende van de Universiteit. Een lapzwans van een kerel die overal de kantjes vanaf liep. Dat hij zwart was deed niet ter zake. Toen Peter werd afgewezen en daarna hoorde dat die ander was aangenomen, klom hij in de pen. Hij schreef een brief aan het bedrijf.
Omgekeerde discriminatie, noemde hij het; men keek naar kleur en niet naar kunde. Men had gekozen voor middelmatigheid. Kortom, hij vertelde hen haarfijn wat hij ervan dacht.
Was getekend: P. Enis.
Ingezonden door
Geplaatst op
09-04-2016
Geef uw waardering
Er is 5 keer gestemd.Social Media
Tags
Discriminatie? NaamReacties op ‘Doet de naam ertoe?’
-
Aahh, kassian! Als ik hem was zou ik mijn voornaam veranderen in: Eduard Rudolf Ferdinant. :)
Gevene - 14-04-2016 om 10:03
ongewenste reactieHaha, eerste gulle lach van vandaag. Zijn familie hééft tenslotte geld ... Je zei dat Enis ergens in de wereld een jongensnaam is. Ben in mijn leven vaker aparte familienamen tegengekomen: Pannekoek, Citroen, Ganzefles om niet te vergeten de Pielkenroods, De Kwaadsteniets en Naaktgeborenen.
Irene O. - 14-04-2016 om 10:08
ongewenste reactie'What is in my name', zei de godin en stortte zich in de tweestrijd.
guido van geel - 15-04-2016 om 08:51
Reageren
Laatste berichten op het forum
- 14/08 verhaal van de dag
- 18/06 [s]hooi[/s] hoi
- 08/03 Goedkeuring verhaal
- 15/11 Eerste stuk van Dreambender
- 15/11 VERHALEN WEDSTRIJD!!!
- 31/10 Dit ben ik....
- 21/07 Vraag aan iedereen hier!
- 03/07 Wie kent het verhaal Jumbo
- 20/06 Hallo
- Naar het forum »
Laatste nieuwsberichten
Spanning voelen bij online spelen
De beste online poker strategieën
Zij zijn duurzaam van zichzelf
Het ongelooflijke verhaal van Louis Zamperini
Liever vrolijk rondrijden in je Peugeot dan huilen in je Ferrari
Het wonder van Cesena: The Rockin’1000
Ik wilde op vakantie: ideeën om te besparen
Reis naar Zuid-Amerika; geweldig ervaring
Die keer dat mijn klimvakantie met de auto faliekant mis ging