onbezonnen 1

De combinatie van zesendertig uur wakker zijn en alcohol werkt op mijn immuunsysteem en ik weet niet hoeveel langer ik dit nog kan volhouden. De vijfde wodka-fanta die ik tot mezelven neem zou wel eens de laatste druppel kunnen zijn van een dag zwaar feesten, sightseeing en vrouwen versieren. Mijn beste vriend, Bjorn, redt het niet meer. Hoewel hij mijn omvang maal twee is, blijkt zijn maag niet bestand tegen de marteling van kebab, bier en wodka, die we hem sinds gisterenochtend aandoen.

Als ik toen had geweten waar we nu zouden zijn, had ik mezelf incapabel geacht aan deze zware beproeving. Menig laattiener zou me het niet nagedaan hebben. Wat deze avond nog draagbaar maakt is het vooruitzicht op seks dat we beiden hebben bij een duo Limburgse mokkels, die evenals ons niet weten hoe ze in dit West-Vlaamse danscafé zijn beland op dit late uur. Mijn gsm geeft aan dat het 4u30 is, maar ik spreek hem tegen. Naar mijn gevoel is het op zijn vroegst zeven uur. De meeste uitgaanders hebben reeds het loodje gelegd. De tien op vijftien meter grote dansvloer is het dunst bevolkt sinds ik hier zes uur geleden aankwam.

We bevinden ons in Oostende – het o zo gezellige Oostende – en we vermaken ons kostelijk. Het is januari en het vriest buiten, maar op dit moment is het enige waar ik denk, het hete lichaam van de drieëntwintigjarige blondine die haar heupen tegen me aanwrijft. Er is me ooit ter oren gekomen dat de beste dansers de beste minnaars zijn. God, wat hoop ik hard dat die uitspraak correct is. Want als alles meezit, en ik krijg deze dames in mijn bed, dan staat er mij nog een heerlijke, haast hemelse ochtend te wachten. Ik hoop van harte dat mijn kompaan, mijn bloedbroeder, mijn medestrijder, zich nog kan ontnuchteren voordat we onze tocht huiswaarts weer inzetten.

De club waar dit alles plaats vindt, heet Bar-Tao, en hoewel deze benaming eerder doet vermoeden aan een Indonesisch meeneemrestaurant, is het dé feestgelegenheid bij uitstek voor de oostendenaars en streekgenoten. Of zo wil ik het toch geloven.
Ik ben alweer vergeten hoe de erotische jongedame heet die mij dit genot bezorgt, maar zolang ik het maar weer herinner voor ik haar naam moet uitschreeuwen tijdens de feitelijke stoeipartij, kan me dat weinig schelen. Haar vriendin, die Bjorn voor zichzelf claimde, blijkt er even dronken uit te zien als hemzelf, maar beiden hebben op dit moment geen oog voor elkaar.

Het begon die avond allemaal zo onschuldig, toen ze aan ons tafeltje kwamen staan en vroegen of ze hun jassen naast ons mochten deponeren. Sinds dat moment en nu is er ondertussen vijf uur en vele glazen sterke drank verstreken. Mensen kwamen, mensen dropen af, maar niemand die ons zo had gefascineerd als de twee twintigers, de ene blond en lang, als een levensechte barbie, maar dan (hopelijk!) met vagina, en de andere met bruin haar dat tot op haar schouders streek en “die schattige lachkuiltjes in haar wangen”, zoals Bjorn zo mooi had opgemerkt en verwoord. Ze smolten als ijs in een magnetron voor onze vleiende complimentjes, en dik twee uur later wisten we zeker dat het klusje geklaard was toen Barbie (voor de gemakkelijkheid noem ik haar even zo) haar lippen tegen de mijne drukte en er niet veel later ook die zalige, naar Baileys’ smakende tong aan te pas kwam. Haar vriendin, gedwongen door deze actie van haar partner-in-crime, volgde haar voorbeeld. Als we het slim hadden gespeeld, hadden we hen meteen naar onze hotelkamer, die met de taxi op 10 minuten van Bar-Tao lag, moeten brengen, maar de DJ was goed en de drank spotgoedkoop, zodat we er met z’n vieren voor kozen om te blijven.

Als ik nu rondkijk naar de overgebleven partygangers, zie ik er welgeteld drie die geen speeksel aan het wisselen zijn met de dichtstbijzijnde persoon, en dat zijn: de DJ, de barman, en de toiletjuffrouw, die ten gepaste tijde haar gerimpelde gezicht door de deuropening steekt om te zien waarom niemand haar territorium passeert en daar veertig cent tol voor betaalt.

Deze plaats is een waar walhalla voor de sekstoerist, maar niet in de ik-ben-een-vieze-oude-vent-die-in-mijn-eigen-land-geen-fatsoenlijke-vrouw-kan-krijgen-zin van het woord. De sekstoerist waar ik op doel is een jonge, geile man of vrouw die nieuwe oorden, en de daarbij horende toekomstige ex-bedpartners opzoekt om zo zijn horizonten te verruimen. Een individu kan nooit genoeg seks in zijn leven gehad hebben, denk ik altijd maar. Tenminste, tot hij de behoefte voelt om een gezin te stichten. Een man moet monogaam kunnen zijn binnen een relatie, en heeft eigenlijk de lichte, sociale verplichting om dat ook vol te houden gedurende de periode dat hij iemand zijn metgezel kan noemen. Dit geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Want maar al te vaak wordt er met de verwijtende vinger gewezen op het overspel en de ontrouw die de man pleegt, terwijl de vrouw dit altijd meer verborgen weet te houden dan haar geslachtelijke tegenpool. Laat je niet van de wijs brengen, mannen! Vrouwen laten zich even vaak doorboren door die knappe dekhengst, dan dat jij je snikkel steekt in die strakke grot, waar de bebossing nog steeds in toom wordt gehouden.

Maar ik dwaal af. Laten we “to the point” blijven, zoals het in het Engels zo vloeiend en helder geformuleerd kan worden. De drank is op en de zin in een wip groot, dus voel ik me verplicht om deze avond/nacht/ochtend te beëindigen en ons naar onze hotelkamer te begeven. Met “onze” bedoel ik natuurlijk de kamer van Bjorn en ik, aangezien er eerder die avond aan het licht was gekomen dat Barbie en Shelly (laat ik haar even zo noemen, om maar in de Matel-bussiness te blijven) dit weekend met hun ouders doorbrachten.
Ik zet me even naast Bjorn, die momenteel onderuitgezakt op de loungebank is neergeploft, om zo toch maar niet op zijn benen te staan.

‘Kan je nog presteren?’ fluister ik in zijn oor. Bjorn tovert een brede grijns op zijn gelaat, en dit is voldoende duidelijk om het als een ‘ja’ te beschouwen.
Ik grijp Barbie bij haar kont, zeg haar dat de fun nog maar net gaat beginnen en begeleid haar en haar vriendin naar buiten, net voor de DJ me trakteert op een vette, goedkeurende knipoog.