De krant van vandaag

Trap ik een open deur in door te zeggen dat ik niet dol ben op de Krant van Vandaag?
Iedere morgen ligt-ie op de droogloopmat op me te wachten en ik, nauwelijks wakker, zie zijn zwart-witte smoel naar me kijken. Soms is-ie nat en dan denk ik: gelukkig, een uurtje bij de verwarming en dan hoef ik pas.

De krant brengt mij over de hele wereld, ook naar streken waar ik beslist nooit zal komen. De Oekraïne is ver weg hoor, net als China en Noord Korea. Word ik verdrietig van berichten over verdronken vluchtelingen in de Middellandse Zee. Wel, ik kom er een paar keer per jaar en zal er niet in gaan zwemmen. Het idéé zeg. Dus ja, daar word ik verdrietig van. Krijg ik een gevoel van jalousie wanneer ik het weer in de rest van de wereld bekijk en zie dat het op de Kaapverdische Eilanden 22 graden is en ik straks het ijslaagje van mijn autoruiten moet krabben? Jawel, ik zal het niet ontkennen.

Ben ik opgelucht wanneer ik kennis neem van de politieke chaos in de EU landen, terwijl Den Haag mij wil vertellen dat we het hier toch wel erg goed hebben? Dan besluipt mij dat gevoel van: wie houdt wie nou voor de gek? Die krant moet vol, je betaalt er de volle mep voor, dus er moeten woorden in. Wil ik woorden zien die er (soms) wel toen doen, dan ga ik naar 1001KorteVerhalen en kan dan tenminste eens hartelijk lachen, eens een brok in mijn keel voelen. De Krant van Vandaag heeft geen emoties, zie je?

Verdraaid, zelfs de horoscoop van vandaag klopt niet.

De Krant van Vandaag hoort bij de mok koffie - of thee, in mijn geval. Mensenredders en oma-moordenaars. ontvoeringen en executies, alles komt op lege maag binnen.
De Krant van Vandaag is de verpakking voor de vis van morgen en het laagje onderin de kattenbak.
Opzeggen dan maar? Ach, nee toch maar niet. Je moet je toch ergens druk over kunnen maken?