Het gloren van de dag

Soms word ik vroeg, te vroeg, wakker gekust door zonnestralen die brutaalweg tussen de plooien van mijn gordijnen zijn gekierd. Ik sta dan op, nog wat slaapdronken. Worstel mij los uit Morpheus verleidelijke armen die me vasthouden, terug willen trekken in het bed.
Zachtjes vervul ik mijn rituelen, alsof ik niemand wakker wil maken. Het kind dat stil voor dag en dauw uit vissen gaat. Ik plas zonder door te trekken, een kop koffie zonder herrie. Omfloerst zijn mijn bewegingen, zonder haast, haast zonder doel.
Tevreden soezend zit ik dan daarna op de bank en geniet van de stilte van mijn huis.
Soms een plank die kraakt, het suizen van water in de buizen.
Het gezoem van een verdaalde wesp in een lege wijnfles.
Ik luister naar het gekoer van tortelende duiven, het ruisen van de bomen achterin mijn kleine tuin.
Mijn gedachten reizen naar het verleden. Gisteravond(?), vorige week, 10 jaar geleden, langer.
Het tovert mooie beelden op mijn netvlies. De pieken van de Pyreneeën, de woestijn van Ouarzazate, sawahs in Indonesië, de jungle van Suriname, hoogvlakte van Tibet.
Mijn ogen vallen dicht. Nee ik slaap niet, ik droom. Mediteer met de foto’s uit mijn geheugen, mijn moede bonkende hoofd.
Mijn ademhaling wordt diep en rustig. Mijn kin zakt op mijn borst.
Het lege koffiekopje glijdt uit mijn handen, gelukkig maar.
Suzanna, wat is zij prachtig.
Danst naakt in het licht van de maan
Op een zilveren strand hier ver vandaan
Sensueel zijn haar bewegingen, haar ogen zwoel als ze me aankijkt…

Het geluid van mijn telefoon snijdt oorverdovend door de aangename herinnering. Als een kettingzaag door een lantarenpaal!
Godverdekut, waar is dat tyfusding?
In de WC?
Waarom?
Een profielfoto van een tafel vol lege bierglazen vult mijn scherm.
Het is Gijs, zoals altijd te vrolijk, te luidruchtig en te grof.
Heee man, tettert hij in mijn oor, gaat ie?
Jezus, was tof gisteravond, wat een nacht.
Is dat wijf nog met je meegegaan? Of niet?
Fuck man, die was lam, maar ze zag er goed uit zeg, wauw mazzelpik!
Anyway, straks vrolijke heropening van Tante Kee in de Witte de With.
Zorg dat je er bent, en neem dat mokkel mee.
Zie je zo, doei.
Wat zeg je? Ja, Karel komt ook.
Wat klinkie duf, net wakker of zo? Het is godver half drie man, schiet op.
Klik, verbinding verbroken, scherm op zwart.
Ik strompel terug naar mijn slaapkamer.
Daar ligt ze, adembenemend vertederend slapend.
Kreunend vlei ik me tegen haar aan.
Trek de dekens over mijn hoofd
Tante Kee kan wachten.
Zij ruikt naar moeders vers gestreken was.

© Copyright schrijverswereld

Ingezonden door

schrijverswereld

Geplaatst op

03-02-2018

Over dit verhaal

niet alles is wat het lijkt, maar soms mooier dan verwacht

Tags

Drank Vrienden Vrijgezel Vrouw