Zonnestraaltjes

1

De lucht is strak blauw geen wolkje te bespeuren.
De hitte is bijna niet te harden 35 graden hier bij mij op het terras.
Vandaag is de dag dat wij met de hele familie zouden brunchen en we hebben het ondanks de hitte laten doorgaan. In twee hoeken hebben we een ventilator staan anders is het niet te harden.
Mijn twee achterkleinkinderen zitten in het zwembad met een band om want zwemmen, kunnen ze nog niet maar dat mag de pret niet drukken. Het is een geschreeuw en ik zeg dan ook jongens even rustig zodat wij ouderen ons kunnen verstaan. Na lange tijd de hele familie bij elkaar en we horen weer allerlei nieuwtjes. We zijn niet nieuwsgierig maar horen toch graag alles! Zeg weet je ook dat Jacques van hiernaast getrouwd is , ja heel onverwachts zijn kleine bruid zou zwanger zijn ! .Maar onze buren hebben ons niets laten weten flauw toch, ik hoorde het gisteren vertellen bij de slager nu zeg ik je toch. Ik zal hun toch maar een bloemetje sturen, ook al hebben ze ons niets laten weten, ik voel mij een beetje op mijn teentjes getrapt . Ach wat, zegt mijn schoonzusje ik heb ook zo”n leuke buren ik doe altijd de boodschappen voor een bejaard stel maar als er verjaardagen te vieren zijn mag ik wel de vlaaien voor hun halen. Op de feestdag zelf mag ik niet komen dat is alleen voor de familie gereserveerd.. Die dit oudere stel het hele jaar door niet zien staan. Ik mag komen als de visite weg is en dan kan ik de boel opruimen. Dan denk ik wat geeft het , alleen met de oudjes is gezelliger hun familie is zo bekakt. Ik voel mij daar toch niet bij thuis.
Een andere schoonzus van mij zegt waarom laat jij je zo gebruiken, ik zeg zo voel ik dat niet.
Die mensjes zijn al ver in de tachtig en mevr. is licht dementerend. Ik wil het hun niet kwalijk nemen wie weet als wij zo oud zijn dan is het maar afwachten zegt mijn schoonzusje of wij ook hulp krijgen van de buren. Ik denk in mijn eigen mens maak je niet zo druk en ga gauw op een ander thema over. En deze gesprekken gaan natuurlijk over onze regering dat de onderhandelingen zolang duren .Maar we weten al dat het ziekenfonds weer omhoog gaat het rijst de pan uit. Als het zo doorgaat dat we voor veel dingen meer moeten gaan betalen , dan hou maar op. Hoelang kunnen wij nog ons eigen autootje betalen de benzine prijs is ook niet mis. Met het openbaar vervoer gaan is ook peper duur. Geef ons dan nog de gelegenheid om met ons oude karretje de laatste jaren te slijten.

Waarom niet een keer per jaar al wat niet verkocht is in alle winkels voor de helft van de prijs aan de burgers te gunnen . .Ik heb het nog niet gehad over kleding voeding ( gezonde voeding) kappers bezoek etc. die prijzen zullen ook wel omhoog gaan. Dit zijn dingen waar we niet zonder kunnen. Stop daar eens mee en laat de kleine man ook eens genieten dat hij een € kan overhouden voor leuke dingen.
Zoals onze jaarlijkse bijeenkomst van de kien club eigenlijk heet het een bejaarden soos te zijn . Wij zorgen dat de ouderen een mooie dagtrip kunnen meemaken o.a. een tochtje met de boot wordt ze aangeboden en voordat de dag teneinde loopt krijgen ze een heel uitgebreid diner aangeboden . Elk jaar worden zo onze ouderen verwend
Voor dit uitje moet de bond diep in de buidel tasten al wordt er toch een kleine bijdrage gevraagd,
Voor sommige luitjes valt die bijdrage nog te zwaar en gaan dan ook niet mee met het reisje wat erg pijnlijk is.
De tijd van nu is niet meer zo rooskleurig de uitgave van iedere burger is hoog en ze moeten dus net als vroeger weer op de kleintjes letten! Tenslotte wil iedere opa & Oma die kleinkinderen heeft ze af en toe verwennen, dan blijft er vaak weinig voor hun zelf over. Wat ze vaak niet willen weten. Die generatie voor ons heeft het land zien opbloeien en heeft eraan mee gewerkt dat wij het zo goed hebben gehad. Ja gehad, zeg ik want ons landje gaat op Amerika lijken veel rijken maar nog meer arme sloebers ! De weelde die wij gehad hebben is voorbij ! Voor de jongeren van nu wordt het zwaar want zij zijn ook in luxe opgegroeid. Ook zij zullen de buikriem straks moeten aanhalen.
Toen ik opgroeide hadden wij nog een toekomst voor ons, werk was er in overvloed.
Vandaag de dag zijn er veel werkelozen zelfs mensen met een goede opleiding .
Onder de werkelozen zitten artsen professoren advocaten juristen en ga zo maar door.
Een dure studie van jaren achter de rug en dan geen gepaste baan vinden hoe triest is dat.
Er zijn ook mensen nodig die geen hoge opleiding gehad hebben zoals elektromonteurs schilders bouwvakkers mensen die de vuilnis ophalen zij doen ook belangrijk werk. En moeder de vrouw die het huishouden bestuurt daarnaast vaak nog een baan heeft alle lof voor zoveel inzet
Waar zouden wij zijn zonder deze categorie de mens die werkt met zijn handen zo ook kapsters de pedicure podologie teveel om allemaal op te noemen.
Een minder beroep? Luister mensen wij hebben hun inzet allemaal hard nodig.
Die neerkijkt op deze groep is dom .
Er is op deze wereld zoveel onrecht er moet een maatschappij komen die open staat voor de noden van de minder bedeelden. Ik ben nu wel op een heel ander vlak mijn gedachten aan het ventileren Je zou haast denken dat er geen leuke dingen meer in ons leven gebeuren is niets in minder waar. Vandaag zijn we
met onze poes naar de dieren dokter geweest omdat hij vaak nieste ik was al bang dat hij de niesziekte had maar nee het is hooikoorts . Goh ik dacht dat alleen de mens dat kon krijgen een onschuldige allergie maar wel lastig voor onze poes er druppelt soms water uit zijn neusje ik help hem en veeg zijn snuitje droog.



Een allergie is het dus verder was hij goed gezond zijn hartje en nieren alles was goed. Hij is nu 10 jaar en wij hopen daar nog een aantal jaren bij te kunnen tekenen. Hij heeft een heel lief sociaal karakter wil bij iedereen op schoot zitten
Het is ons kind een beetje verwennen moet toch kunnen. Nu even over naar een leuk feestje dat ik verleden week mocht bijwonen. Onze poes mocht gezellig mee die mocht bij het bruidje in spe in de serre spelen hun poes had nu ook gezelschap en hoefde zich niet eenzaam te voelen .Voor de poesjes geen vrijgezellenfeestje. Voor mijn nichtje was het wel een vrijgezellenfeestje ik zag een gelukkige bruid in spe.
We werden eerst getrakteerd op een etentje bij de Griek. Dat duurde zo “n “klein anderhalf uur. Toen begon het bezoeken van heel veel cafeetjes op het laats waren we allemaal teut.
We hebben de bruid toegezongen en met champagne overgoten!
Grote hilariteit ook onder de andere café bezoekers.
Maar de dag erna hadden wij een flinke kater ondanks dat had ik het feestje niet willen missen
Morgen is alles weer gewoon en gaan wij mijn man en ik weer aan de arbeid na de bruiloft gaan wij op vakantie dat is iets waar wij het hele jaar naar uitkijken. Dit jaar gaan wij naar Frankrijk.
De koffers staan half gevuld klaar , dat geeft al een vakantie gevoel . Verleden jaar waren wij in Griekenland nou daar werden wij als een prinsenpaar onthaald Geweldig lekker eten een mooi strand en “s avonds op een terras met mooie gitaar muziek Live gespeeld door mooie Griekse jongens. Natuurlijk waagden wij een dansje en ik voelde mij weer verliefd worden op mijn eigen mannetje . We danste tussen de tafeltjes door en kregen warempel nog een applaus. Ik voelde mij toch een beetje opgelaten met zoveel aandacht maar leuk was het toch!
We maakten daar kennis met een ouder stel die op huwelijksreis waren!
Zij vierden daar in hun Griekenland hun 40 jarig jubileum met deze gasten zijn we dagelijks opgetrokken Wij hebben veel van de omgeving gezien zelfs zijn we op een dag met de ezels er op uit getrokken Je moet een harde kont hebben want dat gehobbel uren lang daad zeer aan mijn zitvlak, ik had het toch niet willen missen. Ja en dan komt de dag van afscheid nemen je belooft elkaar te schrijven dat doe je dan ook een tijdje. Maar naar verloop van een tijd ben je met andere dingen bezig. Dit heet nu vakantievrienden dus nep!
Nee, dan bof ik maar met mijn echte vrienden ja heus die bestaan nog. Toen ik in een zware dip zat kon ik altijd bij mijn onze vrienden terecht al was het wel eens midden in de nacht u weet wel als de slaap maar niet wil komen al gebruikte ik toen slaap tabletjes. Maar ook die hielpen mij niet. Mijn echte vrienden stonden klaar voor mij en zij hoorden mijn verdriet aan en huilden soms met mij mee. Het was me ook wat om 5 uur in het ziekenhuis om een arts te raadplegen en de dag erna al geopereerd, en dan die nasleep je gunt het niemand.
Mijn maatje was ernstig ziek het zag er niet goed uit van de ene op de andere dag was er de zorg of hij deze ziekte de baas kon .God heeft onze gebeden verhoord daar geloof ik stellig in.





Een jaar met veel zorgen gelukkig voorgoed hopen wij voorbij, geen uitzaaiingen dan mag je weer hopen.
Door onze vrienden zijn wij weer op de been gekomen. Ik ben met vriendinnen gaan fietsen soms wel 10 kilometers ver heen en terug ik was dan wel bekaf maar mijn hoofdje was dan weer helder!
Geen muizenissen meer . Langzamerhand konden wij weer vrolijk naar de volgende dag kijken. Ik zei straks al dat onze koffers gepakt staan mijn schat is weer op de been goed genezen van een zware ziekte. . Samen kunnen wij het leven weer aan want het lacht ons opnieuw toe. Dus gaan wij drie weekjes onbekommerd in Frankrijk genieten van alles wat het leven ons nog te bieden heeft.

© Copyright Gretelein

Ingezonden door

Gretelein

Geplaatst op

16-08-2017

Over dit verhaal

Geschreven voor mijn kinderen

Tags

Feestje